حداقل من تا به زمان انتشار این مصاحبه در عصر ایران به این صراحت تعیین تکلیف حکومت با واژه مردم نشنیده و نخوانده بودم. اگر کسی مثالی با این صراحت دارد مرا راهنمایی کند. به همین دلیل دوران تعیین تکلیف جمهوری اسلامی با مردم برای من به زمان پیش از این مصاحبه و پس از این مصاحبه تقسیم می‌شود.
مردم! کدام مردم؟!
نمی‌دانم حماقت بود یا هوشمندی که اعلم الهدی چندی پیش در مصاحبه‌ای با سایت خبری عصر ایران تعریف خود و بالطبع حکومت را از مردم مشخص کرد: «اولا می‌گویند مردم. کدام مردم؟ ما به مردم‌سالاری دینی قائل هستیم، نه مردم سالاری لیبرال. اگر مردم دینی چیزی بگویند صددرصد حرف آنها برای ما مقدم است. الان تمام لائیک‌ها حرف از مردم می‌زنند. ما جریان لائیک را به حساب مردم نمی‌گذاریم. ما متدینان را به نام «مردم» می‌شناسیم. برای ما آن مردم لائیک موضوعیت ندارند، مردمِ متدین موضوعیت دارند. اگر متدینان بر مبنای دینی از حرف من خوش‌شان نیامد من حتما باید حرفم را کنار بگذارم یا باید عذرخواهی کنم که چرا متدینان خوش‌شان نیامده است...»
حداقل من تا به زمان انتشار این مصاحبه در عصر ایران به این صراحت تعیین تکلیف حکومت با واژه مردم نشنیده و نخوانده بودم. اگر کسی مثالی با این صراحت دارد مرا راهنمایی کند. به همین دلیل دوران تعیین تکلیف جمهوری اسلامی با مردم برای من به زمان پیش از این مصاحبه و پس از این مصاحبه تقسیم می‌شود.
البته شاید همه می دانستیم « مردم» و تعریف این کلمه برای امثال اعلم الهدی چیست. هر چه نباشد در این جامعه زندگی می‌کنیم و در این فضا نفس می‌کشیم. به عیان می توان تفاوت برخورد و رفتار در ارکان مختلف نظام با خودی ها و غیر خودی ها را احساس کرد. حتما به خاطر دارید پیشتر از اینها راجع به خودی و غیر خودی جمهوری اسلامی صحبت شده بود! اما مرزبندی بین این دو بسیار ناواضح و نامشخص بود. همواره بخشی از حکومتی ها، به خصوص اصلاح طلبان دم از عدم تفاوت بین مردم می‌زند، از اسلام دم می‌زدند و به عنوان نمونه داستان‌هایی از صدر اسلام و خلخال و زن یهودی را پیش می‌کشیدند و ...
موافق هستم که شاید گنگ و نامعلوم این تبعیض تا به حال حداقل برای من از بلاهت یا سادگی ام نشات می گیرد. چه پر واضح است کلمه «اسلامی» پس از «جمهوری» تکلیف ایرانیان پس از انقلاب۵۷ را روشن کرده است. کلمات من درآوردی متناقضی چون « دموکراسی دینی » ، « جمهوری اسلامی » و ... بیش از آنکه نشان دهنده گیجی و سردرگمی نظام در تعیین تکلیف خود با مردم باشد، نشان می دهد از همان ابتدا تصمیم کاملا دقیق گرفته شده بود.
به صراحت این جمله دقت کنید: «ما متدینان را به نام «مردم» می‌شناسیم.» گوینده این جمله نماینده رهبری(نفر اول نظام) در مهمترین و زیارتی ترین شهر کشور است. او نه تنها هنگام گفتن این جمله تردید نمی کند، بلکه حتی نمایندگان رسانه ای او هم در بازخوانی این مصاحبه این جمله را حذف یا تعدیل نمی کنند! پس از انتشار این مصاحبه هم این عبارات نه تکذیب می شوند و نه توسط سردمداران نظام راجع به آن عکس العمل اتفاق می افتد. چون جمله از نظر آنها درست بوده و جز این نیست و نبوده و نخواهد بود.
از نظر من نظام دیگر موضع خود را اعلام کرده است. این موضع به لحاظ ماهیت هیچ تفاوتی با تبعیضی که در آفریقای جنوبی علیه سیاه پوستان اتفاق می افتاد ندارد. اگر آن بد بود و جهان با آن مبارزه گرد، این هم بد است و سرنوشتی متفاوت از تبعیض نژادی ندارد. برتری جویی انسانها با تکیه بر هر ویژگی که باعث تبعیض بین آدمها از نژاد، رنگ پوست، زبان، قوم، دین و غیره شود، مصداق آپارتاید است و باید جلوی آن ایستاد.