بهزاد مرتضوی

 

نوشتن برای من مثل یک درمان شده است و من مینویسم برای خوددرمانی. به همین دلیل مهم نیست که چند نفر نوشته های مرا می خوانند؛ یک نفر هم بخواند کافی است. چیزهایی که می نویسم همان هایی هستند که راجع به آنها فکر می کنم.

علاوه بر خوددرمانی، حس می‌کنم که اینها باید نوشته شوند چون احتمالا کسانی باشند که مثل من فکر می کنند و این باعث می شود هم من احساس تنهایی نکنم، هم آنها. اغلب در شبکه های اجتماعی دنبال همفکران خودم می گردم تا از آنها چیزهای جدیدی بیاموزم یا بدانم در عرض و طول و ارتفاع تفکرات مشترک مان به کجا رسیده اند. این باعث می شود که خوشحال باشم که در تحمل این افکار تنها نیستم.

از اینها گذشته بیشتر مواردی که می نویسم مواردی است که به آنها رسیده ام. محدودیت های آزادی بیان در کشور باعث می شود خیلی موارد را ننویسم یا جور دیگر بنویسم. بنابراین شاید لازم باشد هنگام خواندن اینها حواس خواننده به سطور سفید بین متن ها هم باشد. امیدوارم بعضی ها از اینجا به بعدِ افکار من را ادامه دهند و از ابتدا شروع نکنند. برای من مهم است که نخواهیم چرخ را از ابتدا اختراع کنیم و هر چیزی را از جایی که دیگران به آن رسیده اند ادامه دهیم. 

خلاصه:

فارغ التحصیل رشته کارگردانی تئاتر از دانشکده هنر و معماری

کارگردان، نویسنده، بازیگر، طراح صحنه و منتقد تئاتر

مدير و موسس گروه پارین

خبرنگار، مسئول صفحه، دبیر سرویس و سردبیر سرویس فرهنگی هنری روزنامه ها، نشریات و بولتن ها

مدیر روابط عمومی نهادها، سازمان ها و شرکت هاجشنواره ها، دوسالانه ها و همایش ها

مشاور روابط عمومي و اطلاع رساني