چندی پیش حمید فرخ نژاد در اعتراض به رفتار نظام با مردم اقدام به اعتراض کرد...
به پیر، به پیغمبر داریم اشتباه میزنیم! شدیم همان غضنفر تیم که باید مارادونا رو ول کرد و اونو گرفت تا گل به خودی نزنه! چرا اعتراض اشتباه میکنیم! چرا به شخص اشتباه اعتراض میکنیم! چرا سوال اشتباه میپرسیم؟! چرا حرف اشتباه میزنیم!
یک شهروند یک هموطن که شغلش بازیگری است، براساس حقوق شهروندی و انسانی خود اعتراض میکند، ناگهان همه همسو و همراه با توتالیتریستها سر او فریاد میکشیم که چرا حالا اعتراض کردی، چرا اونجا اعتراض کردی، چرا اینجا اعتراض کردی، چرا بعد از گرفتن پول اعتراض کردی، چرا...! بعد برای محکم کاری نامه دستهجمعی هم برایش مینویسیم و او را متهم به خیانت میکنیم! بعد دنبال این باشیم که طرف چقدر پول گرفته یا می گیرد و برای خودمان سناریو بسازیم! دقیقا مثل کاری که روزنامه هایی مثل کیهان و جوان انجام می دهند!
به عقیده من اعتراض به یک بازیگر که با ابراز عقیده و واکنش به زمامدار، آثار در شرف اکران یا سریالهای در حال پخشاش را در معرض خطر توقیف قرار داد، اعتراض به طرف اشتباه است. ما باید به سیستمی اعتراض کنیم که به خاطر یک دستمال، قیصریه رو به آتش می کشه. به نظامی که با اعتراض یک بازیگر یک اثر هنری را توقیف میکنه! باید به وزارت خانه یا نهادهایی اعتراض کنیم، که یک هنرمند را به دلیل اعتراض که حق شهروندی ش هست،
ممنوع الکار یا
ممنوع التصویر میکنه! فقط تصور کنید یک ستاره سینمایی مثل رابرت دنیرو یا مریل استریپ که بارها به سیاست های آمریکا و یا موارد دیگر اعتراض کرده باشند و سپس توسط حکومت ممنوع التصویر یا ممنوع الکار شده باشند؟! یا در سینمای هند!
من نه نسبتی با
حمید فرخ نژاد دارم و نه از طرفداران ایشون هستم، ولی دوستان مگر یکی از مطالبات ما
آزادی بیان و عقیده نیست؟ پس چرا با کسی که ابراز عقیده کرده این چنین میکنیم! چرا در زمین طرف مقابل بازی میکنیم؟! قرار است کاری کنیم که دیگران اعتراض نکنند!