اردیبهشت 1397، بولتن پانزدهمین دوره هفته گرامیداشت تئاتر
وقتی در سال 1961به پیشنهاد انستیتو بین‌المللی تئاتر و بی توجه به تعطیلات نوروزی در ایران و شدت علاقه ایرانیان به نمایش و هنرهای نمایشی ، روز ۲۷ مارس میلادی مطابق با هفت فروردین ماه سال شمسی به عنوان روز جهانی تئاتر انتخاب شد و برای هیچ کدوم از اهالی اون انسیتیتوی کذایی اهمیتی نداشت دوستان، علاقمندان و اهالی تئاتر ایران اون روز با پیژامه و عرق گیر در دشت و دمن در حال جوجه سیخ کردن هستند یا با شلوارک روی کاناپه جلوی تلویزیون نشسته اند و کلاه قرمزی می بینند و چیپس و ماست می خورن یا در سواحل دریای خزر ایام را به بطالت می گذرانند، ما تئاتری ها کشورچیکار کردیم؟! مگه ما جزو مردم همیشه در صحنه کشورمون نیستیم؟! چمونه که نتونیم مثل قضیه نام خلیج فارس تو گوگل شلوغ کنیم و رای گیری راه بندازیم، یا بریزیم تو صفحه مجری بی حیای قرعه کشی جام جهانی و اجدادش رو جلوی چشمش بیاریم تا لباس مناسب پخش در صدا و سیما بپوشه یا موضوع تصویب برجام رو در توییتر ترند کنیم؟ ما هم در واکنش به این تصمیم ددمنشیانه، به روز جهانی منتخب بیگانگان غرب زده بی اعتنایی کردیم و برای دهن کجی درست یکماه بعد از همان روز، شروع می کنیم که تئاتر رو گرامی بداریم با این تفاوت که هفته تئاتر برگزار می کنیم تا هم تو دهنی باشه به استکبار نمایشی در پاریس و اون انیستیتوی ضاله که بدون مشورت ما این روز رو انتخاب کرده، هم و نشون بدیم که تئاتر برای ما خیلی بیشتر از کشورهای دیگه مهمِ؛ انقدرکه اونها فقط یک روز براش وقت می ذارن، ما یکهفته! همین نشون می ده که چقدر تئاتر برامون حیاتیه و انقدر در پوست و استخوانمون رسوخ کرده که مثل زمانی که امواتمون به رحمت خدا می رن، به جای یک روز، براش یکهفته برگزار می کنیم تا اوج ارادتمون رو نشون بدیم. مگه می شه کتمان کرد وابستگی ملی ما رو به تئاتر با توجه به اینکه هم تو سبد اقتصادی خانوار هر خانواده ی ایرانی تئاتر مد نظر قرار گرفته و هم مسئولین مملکتی به این هنر ارادت خاصی دارن و هر روز بیش از پیش اون رو مورد ارجمندی قرار می دن! نمونه ش حی و حاضر، از اصغر همت به عنوان مدیرعامل خانه تئاتر بپرسین که چطور هر سال نهادها مرتبط و غیر مرتبط میلیاردها تومن به خانه تئاتر کمک می کنن تا بتونه به وظایف اساسنامه ایش عمل کنه. یا نهادهای مرتبط موازی و غیر موازی انقدر به خانه تئاتر به عنوان صنف اهالی تئاتر اعتقاد و ارادت دارن که بخشی از اموری رو که مربوط به خودشون بوده رو به خانه تئاتر سپردن و خیال خودشون و اهالی تئاتر رو راحت کردن.
اصلا راه دور نریم، همین سهراب سلیمی دبیر جشن بهتون می گه که برای همین جشن تئاتر تمام سازمانها و ارگانهای دولتی و غیر دولتی حتی قبل از ارسال نامه از طرف ما، پیش قدم شدن و سرودست شکستن تا سهمی هر چند ناچیز در برگزاری اون داشته باشن انقدر که الان نمی دونیم این کمک های مالی رو چجوری خرج کنیم! همین بولتنی که دستتون گرفتین و این سطور رو می خونید در تیراژ چند هزارتایی منتشر می شه، اِنقدر که برای همه استانها و شهرستانها هم فرستادیم؛ باز هم زیادی اومده! حتی برخی از مسئولین محترم شمال شرق کشور با تمام حرف و حدیثهایی که راجع به مخالفت با نمایش و تئاتر پشت سرشون هست، از برگزاری این جشن حمایت کردن و تقاضا کردن به جای جشنواره جیگی جیگی هفته تئاتر رو توی مشهد برگزار کنیم و با این کار تودهنی زدن به دهان یاوه گویان! حتی آقای عارف نماینده اصلاح طلب مجلس بعد از سالها روزه سکوتشون در مجلس رو به خاطر تئاتر شکستن و از برگزاری این جشن حمایت کردن...ببخشید، قرصهام دیر شده.
هفته تئاتر مبارک